โสมส่องแสง <ละครดังช่อง3 ปี2537>โดย ฉัตรชัย+มาช่า+จอย+พงษ์พัฒน์

โสมส่องแสง ละครดังช่อง 3 ปี 2537 ละครดีที่น่าดูมาก ๆ ค่ะ
โสมส่องแสงละครโทรทัศน์เรื่อง “โสมส่องแสง” สร้างจากบทประพันธ์ของ “โรสลาเรน” 2 เรื่องรวมกัน คือ โสมส่องแสง และ รอยอินทร์ โดยบริษัทยูม่า 99 จำกัดออกอากาศทางสถานีโทรทัศน์ไทยทีวีสีช่อง 3 ปี 2537บทโทรทัศน์ โดย เอื้องอรุณ สมิตสุวรรณกำกับการแสดง โดย นพพล โกมารชุน
นักแสดงฉัตรชัย เปล่งพานิช ..เป็น.. เจ้ารอยอินทร์พงษ์พัฒน์ วชิรบรรจง ..เป็น.. ภูริตมาช่า วัฒนพานิช ..เป็น.. มิราศิริลักษณ์ ผ่องโชค ..เป็น.. เจ้านางรอยคำ (เจ้าจ้อย)ปาริษา ปานะนนท์ ..เป็น.. ศุภิกาสมบัติ เมทะนี ..เป็น.. สว่างวงศ์ศานติ สันติเวชชกุล ..เป็น.. หมอวัฒนาวัชรเกียรติ บุญภักดี ..เป็น.. ผู้กองทีไกรลาศ เกรียงไกร ..เป็น.. คำสิงห์รับประกันจาก 6 รางวัลโทรทัศน์ทองคำเป็นประกันครับ
1. ละครยอดเยี่ยม
2. ผู้กำกับการแสดงดีเด่น
3. ดาราสนับสนุนชายดีเด่น (พงษ์พัฒน์)
4. เพลงนำละครดีเด่น
5. ผู้เขียนบทละครดีเด่น
6. ฉากละครดีเด่น
เนื้อเรื่อง : เมื่อจ้อยมา จ้อยคิดว่าจะมาตายกับพี่ พี่ก็จะตายกับจ้อย จะไม่ไปไหนหรอกต้องกลับเวียงสรองไปหาจ้อยเสมอเวียงสรอง คือภาระของจ้อยเท่ากับของพี่ โรสลาเรน นามปากกานี้นำความประทับใจที่อ่อนหวานและความสิเน่หาที่ติดตรึงหัวใจของคุณมาแล้ว หัวใจที่สว่างไสวและเดียงสาใสบริสุทธิ์ของเจ้านางน้อยรอยคำที่ผูกพันกับนายทหารไทยผู้พันภูริตผู้ที่หลายคนตั้งคำถามเสมอว่าเขาเป็นใครทำไมต้องมารบเพื่อเวียงสรอง ภูริตทุกลมหายใจของเขาเพื่อเพื่อนเพื่อนของเขาเจ้ารอยรอยอินทร์ หากเมื่อเวียงสรองล่มเสด็จพ่อของเจ้ารอยคือเจ้าหลวงแห่งเวียงสรองกำลังจะถูกประหารชีวิต ภูริตคือเพื่อนตายที่อาสารุกเดี่ยว เขาเวียงสรองเพื่อช่วยเจ้าหลวงหากภาพที่เห็นกับตาเขาไม่มีวันลืมไม่มีวันบอกรอยอินทร์ว่าเจ้าหลวงตายอย่างไร ไอ้จ้อยคือหนุ่มน้อยใบหน้างดงามที่เขาและมันต่างช่วยพากันออกจากเวียงสรองสู่ชายแดนฐานที่มั่นของเวียงสรองกู้ชาติที่เจ้ารอยอินทร์ปักหลักสู้กู้แผ่นดิน บัดนั้นความผูกพันเริ่มต้นแนบแน่นแล้ว หัวใจดวงหนึ่งของไอ้จ้อยเจ้านางรอยคำและ หัวใจอีกดวงหนึ่งของภูริตก็ร้อยเข้าเป็นดวงเดียวกัน หากเจ้าพี่รอยอินทร์คือองค์เจ้าหลวงที่ต้องเทิดทูนเหนือเกล้า ภูริตก็คือชีวิตของเจ้านางน้อยรอยคำ ข่าวเจ้าหลวงแห่งเวียงสรองสิ้นพระชนม์บัดนี้เจ้ารอยอินทร์ เจ้านางรอยคำสองพระองค์กอดซบโศกาดูรในความสูญเสียร่วมกัน เสียยศเสียฉัตรเสียเมือง ไม่บ้านจนกว่าจะกวาดล้างทรราชให้หมดจากแผ่นดิน คนทั้งแผ่นดินเวียงสรองหากไม่มีใครมาสั่งสมความแค้นเลือดนักสู้จะเกิดขึ้นได้อย่างไร บัดนี้มิใช่จนเลือดตากระเด็นหรอกหรือจึงจับอาวุธขึ้นต่อสู้การรบรุกจะเริ่มวนเวียนล้มตายไม่มีที่สิ้นสุดตายถมแผ่นดินเวียงสรองให้หมดค่อยเหยียบศพคนสุดท้ายขึ้นปกครองตราบใดที่ตีนยังเหยียบแผ่นดินของเราเราไม่พูดถึงคำว่าแพ้ เจ้านางรอยคำจะหางามสามโลกก็เหลือหาสมเป็นนางพญาอันสูงส่งในวันหน้ามันจะเป็นนางพญา ณ ที่ใดก็ตาม หากสำหรับเขามันคือไอ้จ้อยที่ฝังรอยคำไว้ในหัวใจ เมื่อจ้อยมาจ้อยคิดว่าจะมาตายกับพี่พี่ก็จะตายกับจ้อยจะไม่ไปไหนหรอกพี่สัญญาจะไม่มีวันทิ้งจ้อยทิ้งเจ้าหลวงพอใจไหม ประโยคนี้ยิ่งเสียกว่าปีติใดประโยคนี้ยิ่งเสียว่าคำว่าเพราะมิใช่หมายแค่รักเดียวหากเขารักแผ่นดินรักคนทั้งแผ่นดินของจ้อยด้วยถ้าคุณริตอยู่ที่ไหนจ้อยไปหาได้ไหม ภูริตเต็มตื้นมันผูกพันแน่นหนาแต่เขาต้องคอยมันมีหน้าที่คนทั้งเวียงสรองรอมันหากมันรอรอคนคนเดียว ภูริตถ้าเจ้าหลวงรอยอินทร์เหมือนดวงสุริยาฉายแสงให้ความอบอุ่นแก่แผ่นดินเวียงสรอง เจ้านางรอยคำย่อมคือดวงจันทร์อ่อนนวลให้ความเย็นตาชุ่มฉ่ำใจแก่ชาวเวียงสรองเพื่อเพื่อนเพื่อรักด้วยชีวิตหน้าที่รับผิดชอบคือคำตอบที่รบอยู่ไม่รู้สิ้น อกอุ่นนี้กว้างแข็งนักปกปักษ์รักษาจำได้ยามทุกข์ยามมีโพยภัยอุ่นในอกอย่ามีเกรง