School 2013 โรงเรียนหัวใจใส [พากย์ไทย] 4Dvd

โรงเรียนหัวใจใส [พากย์ไทย]






ละครเรื่องนี้เป็นภาคล่าสุดของ "School" ซีรีส์ ที่ทยอยออกอากาศตั้งแต่ปี
ค.ศ. 1999-2002
โดยในภาคนี้จะสะท้อนให้เห็นปัญหาและการต่อสู้ดิ้นรนของเด็กวัยรุ่นในยุค
ปัจจุบัน เหตุการณ์ทั้งหมดเกิดขึ้นที่โรงเรียนมัธยม "ซึงรี"
ซึ่งเป็นหนึ่งในโรงเรียนที่มีคะแนนด้านวิชาการต่ำสุดเมื่อเทียบกับโรงเรียน
มัธยมทั้งหมด 178 แห่งในกรุงโซล


เรื่องราวเริ่มต้นขึ้นในค่ำวันหนึ่ง เมื่อ "โก นัมซุน"
ขี่มอเตอร์ไซค์ไปส่งของให้ลูกค้าที่โรงเรียนกวดวิชาในตอนค่ำ
ในเวลาเดียวกันนั้น คุณครู "คัง เซชาน" (ครูติวเตอร์ชื่อดัง)
กำลังบอกลานักเรียนที่มาเรียนกวดวิชา เพราะเขาจะหยุดสอนที่โรงเรียนดังกล่าว
และได้มอบหนังสือเตรียมสอบซึ่งได้รับการขนานนามว่าเป็น "หนังสือทองคำ"
ให้แก่เด็กที่มาเรียนกวดวิชาทุกคน



อยู่ๆ โก นัมซุน ก็เปิดประตูห้องเรียนแล้วถามว่าใครเป็นคนเรียกใช้บริการ
ปรากฏว่านักเรียนหญิงคนหนึ่งภายในห้องสั่งให้เขานำเค้กมาส่ง
ครูเซชานเห็นนัมซุนเดินเข้ามาหน้าตาเฉยเลยถามว่าเขาเป็นใคร นัมซุน
ตอบว่าตนเป็น "นักเรียน" เมื่อรู้ว่านัมซุนเป็นนักเรียนมัธยมปลาย
ครูเซชานเลยยื่นหนังสือเตรียมสอบให้ โดยบอกว่าเป็นของขวัญพิเศษ
แต่นัมซุนไม่ยอมรับหนังสือดังกล่าว (ทั้งๆ
ที่หนังสือเล่มนั้นเป็นที่หมายปองของนักเรียนมัธยมทุกคน)
ครูเซชานได้แต่ยืนอึ้งพูดไม่ออกเพราะไม่เคยเจอนักเรียนแบบนี้มาก่อน



ครูเซชานหันไปเห็นกล่องเค้กก็นึกว่าเด็กนักเรียนสั่งมาเลี้ยงอำลาตน
เลยเลิกชั้นเรียนเร็วกว่ากำหนดเพื่อจะได้เริ่มงานปาร์ตี้
นักเรียนคนหนึ่งถามครูเซชานว่า
จะร่วมทานเค้กกับพวกตนด้วยหรือในเมื่อวันนี้เป็นวันเกิดของเพื่อนตน
ครูเซชานเลยพูดแก้เก้อว่าที่เลิกชั้นเรียนก็เพื่อให้นักเรียนได้ฉลองวันเกิด
เด็กทุกคนจึงไปรุมทานเค้กโดยไม่มีใครสนใจครูเซชาน ทั้งๆ
ที่วันนี้เป็นวันสุดท้ายที่เขาจะได้สอนในโรงเรียนกวดวิชาดังกล่าว
ครูเซชานรู้สึกผิดหวังที่นักเรียนไม่สนใจตน เมื่อเห็น "ซอง ฮาคยอง"
เดินตามมา เขาก็รู้สึกดีใจเพราะคิดว่าอย่างน้อยๆ
ยังมีนักเรียนหญิงคนหนึ่งมากล่าวคำอำลา
แต่แล้วก็ต้องผิดหวังอีกครั้งเพราะเธอไม่ได้ออกมาพบครูเซชาน
แต่ออกมาหานัมซุน



ฮาคยองถามว่าเขาทำตามที่ลูกค้าสั่งทุกอย่างเลยหรือ
นัมซุนตอบว่าเกือบทุกอย่าง เธอจึงถามว่า
เขาจะคิดค่าปิดปากเรื่องมาพบเธอที่โรงเรียนกวดวิชาเท่าไหร่
เพราะเธอไม่อยากให้ใครรู้ว่ามาเรียนกวดวิชาที่นี่
แต่นัมซุนไม่สนใจและขี่รถจากไปทันที



เช้าวันรุ่งขึ้น นัมซุนทนรอข้าวสุกไม่ไหวเพราะกลัวไปโรงเรียนไม่ทัน
เขาเลยคว้าเงินในกล่อง (ที่หามาด้วยน้ำพักน้ำแรง)
แล้วรีบขึ้นรถเมล์ไปโรงเรียนทันที เมื่อเห็นขาใหญ่ "โอ จองโฮ"
และลูกสมุนขึ้นรถมาเขาก็สละที่นั่งให้เพราะไม่อยากมีเรื่อง ทำให้ถูกสาวน้อย
"ลี คังจู" ตำหนิว่า "โง่"



แม้พยายามหลีกเลี่ยงการเผชิญหน้า
แต่นัมซุนยังคงถูกจองโฮกับพวกตามรังควานและรีดไถเงินค่าบุหรี่ เขายื่นแบงค์
5 พันวอน (132 บาท) ให้สมุนของจองโฮ และขอคืน 2 พันวอน (ราว 53 บาท)
แต่กลับถูกเพื่อนอันธพาลใช้เงินตีหัวแล้วบอกว่าขอคิดดูก่อน
หลังใช้ลูกสมุนให้นำเงินของนัมซุนไปซื้อบุหรี่แล้ว
จองโฮก็ยื่นบุหรี่มวนสุดท้ายให้นัมซุน แต่นัมซุนไม่รับและเดินหนีไป
นักเรียนคนดังกล่าวย้ำกับนัมซุนว่าพวกตนไม่ได้ขอเงินแต่ "ขอยืม"
นัมซุนฟังแล้วเห็นเป็นเรื่องตลกเลยเดินจากไปโดยไม่ใส่ใจ



วันแรกของการเปิดภาคเรียน ครูสาว "จอง อินแจ"
นั่งแท็กซี่มาโรงเรียนโดยเข้าทางประตูหลัง
เพราะไม่อยากเห็นนักเรียนสูบบุหรี่บริเวณประตูด้านหน้า
และไม่อยากทำสงครามประสาทกับนักเรียนทุกวัน
เมื่อพบกับครูยูทำให้รู้ว่าครูประจำชั้นของนักเรียนปีสองห้องสอง
(ซึ่งเป็นห้องของนักเรียนตัวป่วน) ลาออก ครูยูกล่าวว่า
คุณครูคนดังกล่าวใช้ไม้เรียวสั่งสอนนักเรียนมานาน 30 ปี
พอมีกฏห้ามตีนักเรียน
เขาก็ไม่รู้ว่าจะจัดการกับบรรดานักเรียนตัวแสบได้ยังไง เลยตัดสินใจลาออก



อินแจ
ได้รับเลือกให้เป็นครูประจำชั้นของนักเรียนปีสองห้องสองแทนครูที่ลาออกไป
แม้จะไม่ค่อยมั่นใจนักแต่เธอก็ไม่มีทางเลือก
เพียงวันแรกที่เข้ารับหน้าที่เธอก็ได้เห็นฤทธิ์เดชของเหล่าบรรดานักเรียนจอม
ป่วนที่พากันพูดคุย เสริมสวย และวิ่งเล่นเสียงดังทั้งๆ
ที่เธอยืนอยู่หน้าห้อง
อินแจพยายามตบโต๊ะแล้วบอกให้นักเรียนอยู่ในความสงบแต่ไม่มีใครสนใจ
เธอเลยฟาดหนังสือลงบนโต๊ะ ทำให้ทั้งห้องเงียบกริบ
แม้แต่นัมซุนที่นอนหลับอยู่ก็ยังตื่นขึ้นมาดู หลังจากนั้น
อินแจก็บอกกับนักเรียนว่า เธอคือครูประจำชั้นของพวกเขา



ในเวลาเดียวกันนั้น มีคนส่งรูปขณะที่จองโฮกำลังยื่นบุหรี่ให้นัมซุน
(แต่เป็นภาพที่ถ่ายทางด้านหลังทำให้แลดูเหมือนนัมซุนกำลังยืนสูบบุหรี่)
มาให้ทางโรงเรียน ภาพดังกล่าวถ่ายโดยเจ้าของร้านขายขนม
และถูกส่งไปให้คณะกรรมการการศึกษาโดยตรง
ทำให้โรงเรียนซึงรีเสียชื่อและถูกเพ่งเล็ง



ขณะที่อินแจกำลังทำการสอน
จองโฮและพวกก็พากันเดินเคี้ยวหมากฝรั่งเข้ามานั่งหลังห้อง
จองโฮยกขาขึ้นพาดโต๊ะโดยไม่ยำเกรงอินแจแต่อย่างใด
อินแจถามหัวหน้าห้องว่าปกติแล้วเขาจัดการกับเพื่อนร่วมชั้นที่มาสายอย่างไร
จองโฮตอบแทนแบบกวนๆ อินแจเลยสั่งให้จองโฮคายหมากฝรั่งทิ้ง
เขาจึงหยิบหมากฝรั่งออกมาแปะไว้ใต้โต๊ะแล้วนอนหลับตา
โดยไม่สนใจคำสั่งของอินแจที่บอกให้ลุกขึ้น



ทันใดนั้น ครูออมก็ถือไม้เรียวเดินเข้าห้องมา
และสั่งให้นักเรียนทุกคนเอามือทั้งสองข้างขึ้นมาวางบนโต๊ะ
จองโฮรู้ทันจึงรีบนำซองบุหรี่ไปแปะไว้กับหมากฝรั่งใต้โต๊ะ
ครูออมสั่งให้เขาถือกระเป๋าออกมายืนหน้าห้อง
จากนั้นก็บอกให้นัมซุนไปค้นโต๊ะของจองโฮ อินแจอาสาค้นโต๊ะแทนนัมซุน
แต่ครูออมบอกให้เธอค้นกระเป๋าจองโฮ



นัมซุนค้นโต๊ะจองโฮแล้วบอกว่าไม่มีอะไร แต่แล้วซองบุหรี่ก็ร่วงลงมา
ครูออมจำได้ว่ารองเท้าที่เขาสวมเหมือนรองเท้าของนักเรียนที่ยืนสูบบุหรี่ใน
รูป เลยสั่งให้ทั้งจองโฮและนัมซุนตามตนออกไป
แม้จองโฮจะปฏิเสธว่าตนไม่ใช่คนในรูปแต่ครูออมก็สั่งให้ทั้งคู่เขียนคำรับ
สารภาพ เมื่อจองโฮไม่ยอมเขียน ครูออมเลยขู่ว่าจะเชิญแม่จองโฮมาพบ
ทำให้จองโฮโกรธมาก... นักเรียนห้องสองต่างรู้ว่านัมซุนไม่สูบบุหรี่
จึงสงสัยว่าทำไมนัมซุนถึงพลอยติดร่างแหไปด้วย
ทั้งยังสงสัยว่าทั้งคู่จะถูกลงโทษอย่างไร



ผู้อำนวยการอิมบอกว่า เรื่องที่เกิดขึ้นไม่ใช่แค่ปัญหาเด็กสูบบุหรี่
แต่เป็นปัญหาที่ส่งผลถึงภาพลักษณ์และคุณภาพการเรียนการสอนของโรงเรียน
จึงสั่งให้ลงโทษขั้นเด็ดขาดตามกฏของโรงเรียน (ถึงขั้นโดนไล่ออก)



ครูออมพยายามถามนัมซุนว่าคนที่สูบบุหรี่คือจองโฮใช่ไหม แต่นัมซุนไม่ยอมตอบ
ครูออมเลยถามว่าเขากลัวจองโฮหรืออยู่ฝ่ายเดียวกับจองโฮกันแน่
นัมซุนได้แต่ปฏิเสธว่า "ไม่ใช่" โดยไม่ยอมอธิบายอะไร
ครูออมเลยบอกให้เขาออกไปรอข้างนอก
อินแจตามไปสอบถามความจริงกับนัมซุนเพราะไม่อยากให้เขาโดนไล่ออก
นัมซุนบอกเพียงว่าตนไม่สูบบุหรี่ แต่ไม่ยอมเล่ารายละเอียดทั้งหมด
เมื่ออินแจบอกว่าเขาอาจโดนไล่ออก นัมซุนก็ตอบอย่างไม่ซีเรียสว่า
โรงเรียนไม่ควรตัดสินคนอย่างไม่เป็นธรรม



อินแจอดเป็นห่วงนัมซุนไม่ได้
แม้นัมซุนจะเชื่อมั่นในความยุติธรรมของโรงเรียน
แต่เธอกลับไม่มั่นใจในเรื่องดังกล่าว
เธอจึงตัดสินใจว่าจะลุกขึ้นมาต่อสู้เพื่อนักเรียนของเธอ
เธอบอกครูออมว่าไม่สามารถยอมรับข้อกล่าวหาที่เกิดจากภาพถ่ายที่มองไม่เห็น
แม้แต่ใบหน้า และยกคำพูดของนัมซุนที่บอกว่า
"โรงเรียนไม่ควรตัดสินคนอย่างไม่เป็นธรรม" มากล่าวอ้าง
(นัมซุนแอบยิ้มเมื่อได้ฟังคำพูดดังกล่าว)
เธอยังบอกด้วยว่าหากทางโรงเรียนยืนกรานว่าจะไล่นักเรียนออกเพราะภาพถ่ายดัง
กล่าว เธอจะยื่นหนังสือคัดค้าน
หลังพูดจบอินแจถึงได้รู้ว่าทั้งผู้อำนวยการและรองผู้อำนวยการต่างก็นั่งอยู่
ในห้องด้วย ปรากฏว่าครูออมเห็นด้วยกับความคิดของอินแจ
แต่เขาเตือนเธอว่าแม้จะเป็นสิ่งที่ถูกต้องก็ควรพูดให้ถูกที่ถูกเวลา
ถึงกระนั้นทางโรงเรียนจะระงับโทษทางวินัยไว้ก่อน
แต่จองโฮต้องบำเพ็ญประโยชน์โทษฐานที่มีบุหรี่ในครอบครอง



จองโฮกลับเข้าห้องเรียนด้วยความโมโหและระบายความโกรธลงที่เพื่อน
เขายังไถเงินฮัน ยองอูเพื่อจ่ายค่าปรับที่มาสาย
แต่ยองอูบอกว่าตนไม่มีเงินเลยโดนตบหน้าหลายครั้ง
นัมซุนพยายามไม่สนใจแต่สุดท้ายเขาก็ทนไม่ได้
เลยปาหนังสือใส่หัวเพื่อนนักเรียนที่ทำร้ายยองอู
แล้วแกล้งทำเป็นเดินมาถามว่าเห็นคูปองอาหารกลางวันไหม
นักเรียนนักเลงคนดังกล่าวจะทำร้ายนัมซุน แต่ถูกจองโฮห้ามเอาไว้



ขณะที่อินแจกำลังสอนหนังสือ เธอเห็นจองโฮนอนหลับและยกขาขึ้นมาพาดโต๊ะ
เลยบอกให้คนที่นั่งข้างๆ ช่วยปลุก จองโฮเลยตื่นขึ้นมาเล่นโทรศัพท์
อินแจเดินไปขอโทรศัพท์ดีๆ แต่จองโฮไม่ให้เธอเลยหยิบโทรศัพท์ออกจากมือจองโฮ
จองโฮจับข้อมืออินแจไว้แน่น
เธอพยายามร้องให้นักเรียนช่วยแต่ไม่มีใครกล้ายุ่ง
เมื่อแย่งโทรศัพท์คืนได้แล้วจองโฮก็ปล่อยมืออินแจ
อินแจทั้งตกใจและตกตะลึงกับเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้น
เลยเดินออกจากชั้นเรียนไป



ครูคนหนึ่งเตือนว่าวันนี้อินแจต้องอยู่เวรในโรงอาหาร
ระหว่างที่นักเรียนคนอื่นๆ กำลังเข้าแถวเป็นแนวยาว
จองโฮและพวกก็ถือถาดลัดคิวเข้ามาเป็นกลุ่มแรก อินแจบอกให้จองโฮไปเข้าแถว
แต่จองโฮไม่สนใจและถามอินแจว่าทำไมถึงชอบหาเรื่องตน
อินแจเริ่มทนไม่ไหวจึงถามจองโฮว่าแม่ของเขารู้ไหมว่าเขาทำตัวอย่างนี้
และขู่ว่าจะโทรฯ หาแม่จองโฮ จองโฮได้ยินคำว่า "แม่"
ก็บ่นว่าน่ารำคาญและบอกว่าไม่กินแล้ว
จากนั้นก็หันหลังกลับแต่อินแจดึงตัวไว้
ทำให้ทั้งคู่เริ่มทะเลาะกันรุนแรงขึ้น หัวหน้าห้องสองจึงวิ่งไปตามครูออม
เมื่อถูกท้าทายมากๆ เข้า อินแจก็ตบหน้าจองโฮ
จองโฮกระชากคออินแจแต่นัมซุนเข้ามาห้าม เลยถูกจองโฮผลักอก
โชคดีที่ครูออมมาถึงก่อนที่ทั้งคู่จะมีเรื่องชกต่อยกัน



แจอินนั่งน้ำตาคลอมองนักเรียนเตะฟุตบอล
เมื่อครูโจเข้ามาคุยด้วยเธอก็ระบายความในใจโดยบอกว่า
เธอทำอะไรในฐานะครูไม่ได้เลย แต่ครูโจปลอบว่าเธอทำดีแล้ว



ผู้อำนวยการอิมถามอินแจว่าเกิดอะไรขึ้น
เธอต้องการลงโทษเด็กเจ้าปัญหาอย่างจองโฮด้วยการไล่ออก
เพราะมองว่าเขาเป็นตัวสร้างปัญหาและไม่อยากให้มีข่าวเล็ดลอดออกไปว่านัก
เรียนที่นี่ก้าวร้าว แต่อินแจขอเวลาพูดคุยกับจองโฮก่อน
ผู้อำนวยการอิมเลยถามย้ำว่าเธอจัดการเรื่องนี้เองได้ใช่ไหม
ทั้งยังเตือนว่าหากเกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้นอีกอินแจเองก็จะถูกลงโทษด้วยเช่น
กัน อินแจเองก็ไม่แน่ใจนักจึงได้แต่พยักหน้ารับแทนคำตอบ



ผู้อำนวยการอิมประกาศออกเสียงตามสายว่า จากผลการประเมินครั้งล่าสุด
โรงเรียนมัธยมซึงรีมีคะแนนด้านวิชาการอยู่ในลำดับที่ 149 จากทั้งหมด 178
โรงเรียน
ทั้งยังถูกร้องเรียนและวิพากษณ์วิจารณ์เรื่องพฤติกรรมของนักเรียนบางกลุ่ม
จากคนในชุมชนบ่อยครั้ง ทำให้ภาพลักษณ์ของโรงเรียนตกต่ำถึงขีดสุด ดังนั้น
หากนักเรียนคนใดทำผิดกฏจะต้องถูกลงโทษขั้นเด็ดขาดและถ้าจำเป็นก็อาจโดนไล่
ออก ทั้งนี้เพื่อกอบกู้ภาพลักษณ์อันดีของโรงเรียนกลับคืนมา
จึงขอให้คุณครูและนักเรียนช่วยกันทำตามกฏระเบียบโดยเคร่งครัด



ด้านครูกวดวิชาชื่อดังแห่งย่านกังนัม คัง เซชาน
ก็กำลังตกอยู่ในสถานการณ์ที่ยากลำบาก
เพราะเขาดันแอบไปเปิดคอร์สสอนกวดวิชาให้ลูกๆ
ของคนรู้จักโดยไม่ได้รับอนุญาติ ซึ่งถือเป็นการกระทำที่ผิดกฏหมาย
นับว่ายังโชคดีที่มีเพื่อนเป็นอัยการเลยไม่โดนฟ้องและไม่มีข่าวเล็ดลอดออกไป
แต่เขาต้องหยุดสอนกวดวิชาเป็นเวลา 6 เดือน
ระหว่างนี้เพื่อนของเขาแนะนำให้ใช้ความรู้ความสามารถที่มีมาทำประโยชน์เพื่อ
สังคม ซึ่งนอกจากจะเป็นการชดใช้ความผิดแล้ว
ยังช่วยกอบกู้ภาพลักษณ์กลับคืนมาด้วย
และวิธีที่ดีที่สุดก็คือการเข้าไปเป็นครูสอนหนังสือในโรงเรียนมัธยมโดยไม่
รับค่าจ้าง หรือเป็นอาสาสมัครนั่นเอง



ครูอินแจเข้ามาในชั้นเรียนที่เต็มไปด้วยเสียงเอะอะโวยวาย
เธอฟาดหนังสือลงบนโต๊ะแล้วบอกให้ทุกคนเลือกรองหัวหน้า ปรากฏว่าซอง ฮาคยอง
ยกมือเสนอตัวเอง
เนื่องจากเธอต้องการสร้างเครดิตหรือโพรไฟล์ให้แลดูน่าสนใจเวลาที่ต้องกรอกใบ
สมัครเรียนต่อ
และการเป็นรองหัวหน้าก็ไม่ต้องรับภาระหนักเหมือนกับการเป็นหัวหน้าห้อง



เมื่อถึงเวลาที่ต้องเลือกหัวหน้าห้อง
นักเรียนทุกคนต่างไม่มีใครอยากเป็นเพราะมีงานให้รับผิดชอบมากมาย
หลายคนแกล้งเสนอชื่อเพื่อนขึ้นมาแบบขำๆ เมื่อฮัน ยองอูเสนอชื่อ โก นัมซุน
(ซึ่งเปรียบเสมือนฮีโร่ของตน) ด้วยความจริงใจ
นักเรียนทุกคนจึงพากันเทคะแนนให้นัมซุน ไม่เว้นแม้กระทั่งคู่อริจอมซ่าอย่าง
โอ จองโฮ ที่เลือกนัมซุนด้วยความสะใจ



อินแจบอกนัมซุนและฮาคยองให้ตามไปที่ห้องพักครู
เธอบอกฮาคยองให้คอยแนะนำนัมซุนในฐานะที่เคยมีประสบการณ์มาก่อน
จากนั้นก็มอบเอกสารให้ฮาคยองแล้วบอกให้ช่วยกันไปนำแจกเพื่อนๆ
หลังออกจากห้องพักครูแล้ว
ฮาคยองก็ยื่นเอกสารทั้งหมดให้นัมซุนแล้วบอกให้เขาเป็นคนเอาไปแจก
ทั้งยังบอกด้วยว่าห้ามรบกวนเวลาเรียนหนังสือของเธอโดยเด็ดขาด
ความซวยของนัมซุนยังไม่จบลงเพียงแค่นั้น
เพราะเขาเป็นหนึ่งในนักเรียนที่มีผลการเรียนย่ำแย่ที่สุด
ที่ถูกผู้อำนวยการโรงเรียนติดประกาศแจ้ง (ประจาน)
ให้ให้ไปเรียนพิเศษหลังเลิกเรียน (และครูผู้สอนก็คืออินแจ)



คืนนั้น นัมซุนต้องแบกพ่อที่อยู่ในสภาพเมาแอ๋ออกจากโรงพัก
เขาบอกให้พ่อเลิกดื่มและบอกด้วยว่าตนได้รับเลือกให้เป็นหัวหน้าห้อง
แต่พ่อของเขาก็เมาไม่รู้เรื่อง ถึงกระนั้น นัมซุนยังคงพูดต่อว่า
"ผมก็แค่อยากบอกพ่อว่า ผมนี่ช่างโชคร้ายจริงๆ" หลังจากนั้น
นัมซุนก็พาพ่อซ้อนท้ายมอเตอร์ไซค์ส่งของกลับบ้านโดยใช้เชือกมัดพ่อและตัวเขา
เข้าด้วยกัน



และแล้วก็ถึงวันเปิดบ้านต้อนรับผู้ปกครอง
(สำหรับผู้ปกครองที่ต้องการส่งนักเรียนมาเรียนที่โรงเรียนในปีหน้า)
อินแจบอกนักเรียนของตนว่าอย่าก่อเรื่อง
และสั่งให้นักเรียนบอกจองโฮให้ไปพบตนที่ห้องพักครู
ขณะเดียวกันครูเซชานก็กำลังเดินทางไปที่โรงเรียนซึงรี
เขาจะมาสอนที่โรงเรียนนี้เป็นเวลาหกเดือน
โดยหวังว่าจะช่วยให้นักเรียนมีคะแนนสอบที่ดีขึ้น



หลังหมดคาบเรียนแล้ว
นักเรียนทุกคนก็เดินออกจากห้องเพื่อไปเรียนต่อวิชาดนตรีที่ห้องดนตรี
คงมีเพียงยองอูที่ยังคงนั่งเก็บของตามลำพัง นัมซุนเดินกลับเข้าไปช่วยยองอู
(ซึ่งเป็นเด็กพิเศษ) เก็บของ และยิ้มให้อย่างเป็นมิตร
ระหว่างนั้นจองโฮที่เพิ่งมาถึงโรงเรียนก็เดินเข้ามาในห้อง
นัมซุนจึงบอกให้เขาไปพบครูอินแจ
จองโฮไม่พอใจที่นัมซุนเริ่มทำตัวเป็นหัวหน้าห้องแล้วมาบอกให้เขาทำโน่นทำนี่
นัมซุนไม่อยากมีปัญหาเลยชวนยองอูออกจากห้อง



จองโฮคว้าตัวยองอูไว้แล้วไถเงินหน้าตาเฉย
โดยบอกว่าจะเอามาจ่ายค่าปรับที่มาสาย
นัมซุนดึงตัวยองอูออกมาแล้วบอกให้เขาไปรอที่ห้องดนตรี
แต่ยองอูเป็นห่วงนัมซุนเลยได้แต่ยืนลังเล นัมซุนหันไปเผชิญหน้ากับจองโฮ
จองโฮบอกว่าที่เขาเลือกนัมซุนเป็นหัวหน้าห้องเพราะต้องการให้นัมซุนจ่ายค่า
ปรับแทนตน นัมซุนบอกว่าเขาจะโทรปลุกจองโฮทุกเช้า แต่จองโฮบอกว่า
ตนและนัมซุนไม่สนิทกันมากขนาดนั้น
นัมซุนจะเดินออกออกจากห้องแต่ถูกจองโฮดึงและผลักจนล้มลงไปกองกับพื้น



ในเวลาเดียวกันนั้น ครูเซชานก็นั่งรถหรูมาถึงโรงเรียนซึงรีพอดี
เมื่อพบอินแจเขาก็ถามเธอว่า สอบได้ที่เท่าไหร่
อินแจหัวเราะและตอบว่าเธอเป็นครูไม่ใช่นักเรียน
เซชานจึงพูดเลยแก้เก้อว่าตนหมายถึงอันดับของโรงเรียน
อินแจนึกว่าเซชานเป็นผู้ปกครอง เลยทักว่าปกติคุณพ่อไม่ค่อยมาร่วมงานแบบนี้
เขาต้องเป็นพ่อที่ใส่ใจในเรื่องการเรียนของลูกเอามากๆ
เซชานถอนใจด้วยความผิดหวังแล้วถามอินแจว่า ไม่รู้หรือว่าตนเป็นใคร
อินแจยืนงงแล้วบอกว่าเธอความจำไม่ค่อยดี
จากนั้นก็ถามเซชานว่าเขาเป็นพ่อของใคร
เซชานไม่อยากจะเชื่อว่าอินแจไม่รู้จักครูกวดวิชาผู้โด่งดังแห่งย่านกังนัม
อย่างตน ระหว่างนั้นรองผู้อำนวยการมาพบเข้าจึงรีบเชิญเซชานเข้าไปทางด้านใน



ขณะนั้นจองโฮและนัมซุนยังคงเผชิญหน้ากันในห้องเรียน
จองโฮผลักอกและตบหน้านัมซุนหลายครั้งอย่างยั่วยุ
นัมซุนพยายามอดทนเพราะไม่อยากมีเรื่อง
เมื่อถูกผลักอีกครั้งเขาก็เริ่มโมโหจึงคว้าเก้าอี้ตัวหนึ่งขึ้นมา
ครูเซชานซึ่งอยู่ในห้องน้ำชั้นล่างได้ยินเสียงดังมาจากห้องเรียนชั้นบน
เขาเลยเดินขึ้นบันไดไปดู



ระหว่างนั้นผู้อำนวยการอิมและคณะคุณครูกำลังพาเหล่าผู้ปกครองเดินชมรอบ
โรงเรียน ทันใดนั้น
ก็มีเก้าอี้ตัวหนึ่งพุ่งทะลุผนังกระจกลงมาทางด้านล่างและตกลงตรงหน้าคณะผู้
ปกครองพอดี ทุกคนต่างมองขึ้นไปยังจุดเกิดเหตุด้วยความตกตะลึง
และเมื่ออินแจมองขึ้นไปทางด้านบนเธอก็เห็นนัมซุนโผล่หน้าออกมา