เฉพาะหัวใจให้เธอ ละครดีค่าย Xact Dvd 3 แผ่น นำโดย อ่ำ อัมรินทร์ + นัท มีเรีย

เฉพาะหัวใจให้เธอ ละครดีค่าย Xact Dvd 3 แผ่น นำโดย อ่ำ อัมรินทร์ + นัท มีเรีย


จากบทความเรื่อยเปื่อย ไหลไปเรื่อยๆ สไตล์พงษ์สิน

วันนี้เปิดเพลงของกบ ทรงสิทธิ์ ชุด กบพักร้อน ระหว่างอาบน้ำ
แล้วก็ทำให้นึกถึงฉากนึงในละครเฉพาะหัวใจให้เธอ ทางช่องห้า ของX'Act
ที่มี อ่ำ อัมรินทร์ เป็นพระเอก มี นัท มีเรีย เป็นนางเอก
และมีกบ ทรงสิทธิ์ เป็นพระรอง (พี่แกเป็นพระรองตลอดกาลฮะ)
เรื่องมีอยู่ว่า คุณดำเนิน(ใช่ป่ะ? จำได้เงี้ยอ่ะ)แสดงโดยอ่ำ เป็นคนขี้ตืดมากๆ
คือไม่เคยให้ทาน ไม่แบ่งของ ไม่เลี้ยงสัตว์ ไม่บริจาคเลือด
แต่ก็มาเจอคุณวา แสดงโดยเจ๊มีเรีย ซึ่งเป็นคนเผื่อแผ่ ตรงข้ามกับนายดำเนินโดยสิ้นเชิง
นายดำเนินไปทำอิท่าไหนจำไม่ได้ สงสัยกะจะทำให้สาวประทับใจละมั้ง เลยไปทำ organ donor
แล้วก็คงเพราะพี่แกเป็นผู้โชคดีถูกหวยฮะ เจอนางในอุดมคติละ พี่ก็ประสบอุบัติเหตุซะงั้น เสียชีพจ้า
ตายไปไปเจอยมบาล ยมบาลเซ็งฮะ ไอ้หมอนี่ไม่เคยทำดี ไม่มีบริจาคะ แต่ก็ไม่เคยทำชั่ว
ไม่รู้จะให้ขึ้นสวรรค์หรือลงนรกดี เลยค้างเติ่ง เหมือนต้องทำอะไรซักอย่างชดเชย จำไม่ได้ละ
พี่คุณดำเนินเลยวนเวียนอยู่ในโลกมนุษย์ แล้วก็มาเข้าฝันคุณวาครับ ไปๆมาๆก็พบว่า
โอ้ คุณวาเป็นโรคหัวใจ แล้วก็ได้หัวใจคุณดำเนินที่เสียชีพไปนี่แหละมาแทน บังเอิญจริงๆ
ความรักของผีกับคนก็เลยเป็นเรื่องราวให้คนทางบ้านได้ชมฮะ คราวนี้คุณกบ ทรงสิทธิ์เนี่ย
ก็เล่นเป็นพี่ชายที่รู้จักกับคุณวามาตั้งแต่เด็กๆ ชอบคุณวามานานแสนนาน และจะมาหมั้นฮะ
แต่คุณวาดันไปรักคุณผี คุณพี่กบก็เศร้าสิครับ ก็ต้องทำต่างๆนานาเพื่อชนะใจหญิง และเอาชนะผีหวงก้าง
คุณผีดำเนินก็ไม่ยอมฮะ หัวใจของผมอยู่ในตัวคุณวา ผมเป็นผู้เสียสละขนาดนี้ คุณวาก็รักผม
แล้วคุณพี่กบจะมากีดกันทำไม น่าน เรื่องเขาก็พยายามเข้าข้างคุณผีดำเนินฮะ
เชื่อว่าคนดูส่วนใหญ่ก็หวังปาฏิหารย์โน่นนี่ให้คุณผีได้ฟื้นกลับมารักกับคุณนางเอก ไม่ว่าจะด้วยวิธีไหนก็ตาม
มันไม่ยากหรอกฮะ เพราะบริษัทละครบริษัทมีละครระลึกชาติออกมาเยอะยะ จะไปสถิตย์ในร่างใครแล้วมาสานต่อความรักก็ได้ ไม่ยากหรอกน่ะ
แต่มันน่าเสียดาย... ปาฏิหารย์ไม่มีจริง พี่กบก็บอกมาตั้งแต่สมัยยามเมื่อลมพัดหวนแล้วครับ
เวลาที่คุณยมให้คุณดำเนินปฏิบัติกรรมดีก็เหลือน้อยลง คุณดำเนินก็ไม่ตัดใจจากคุณวาซะที
ก็นายดำเนินเป็นคนต่อชีวิตให้คุณวานี่นา นายดำเนินต้องได้เครดิตน๊ะ พี่เขาว่าประมาณนั้น
แล้วก็มาถึงตรงไคลแม็กซ์ ที่ผมจำไม่ได้ละว่าเรื่องมันนำมาถึงไคลแม็กซ์ยังไง
แต่เป็นฉากที่ทำให้ผมมาเล่าเรื่องยาวเฟื้อย ไม่มีแก่นสารนี่แหละ

คุณเทวดาที่คอยดูแลนายดำเนิน ก็ได้ให้นายดำเนินดูเหตุการณ์ในอดีต แบบพาย้อนเวลาไป
สมัยคุณวายังเด็กๆ ให้ไปเห็นว่าคุณพี่กบ ก็เคยช่วยชีวิตคุณวาไว้เหมือนกัน คุณพี่กบเกือบถึงแก่กรรมด้วย
ถึงแม้จะไม่ได้สละชีวิตจริงๆ แต่พี่เขาก็ไม่ได้สนใจชีวิตตัวเอง
ไม่เหมือนคุณดำเนินที่บังเอิญช่วยชีวิตเจ๊นัทเพราะฟลุ๊คอ่ะนะ
คุณดำเนินเห็นปุ๊บ ก็บรรลุโสดาบันปี๊บ (อันนี้ไม่จริงนะครับ ผมเติมไปเฉยๆ)
พบว่าตัวเองเป็นกบในกะลา คิดว่าตนเองเสียสละให้คุณวามากกว่าคนอื่น
จริงๆแล้วคุณวาก็มีคนที่เสียสละเพื่อเธอทุกอย่างทั้งในอดีต ปัจจุบัน และอนาคต บลาบลา
แล้วคุณดำเนินก็เลยยอมเสียสละ เป็นฝ่ายจากไปในที่สุด ด้วยความเสียสละนี้ ก็ทำให้คุณดำเนินได้ไปเป็นเทวดา ฮ่าๆ
ส่วนพี่กบก็ได้แต่งงานกับน้องวา มีความสุขทุกฝ่าย เป็นเรื่องของการเสียสละ และการให้ที่ไม่หวังผลตอบแทน

งงล่ะซิว่ามันมีอะไรน่าเขียนถึงตรงไหน? ไม่รู้อ่ะครับ ผมชอบละครเรื่องนี้ก็ตรงฉากนี้นี่แหละ
บางทีเราก็ตีค่าตัวเองมากเกินไปน้อยเกินไป ตีค่าคนอื่นต่ำไปบ้างสูงไปบ้าง ทั้งๆที่เราก็ไม่ได้ไปอยู่กับเขาตลอด๒๔ชั่วโมง
ตั้งแต่เกิด จะได้ไปเปรียบเทียบได้ ต่อให้อยู่ด้วยกันตลอด เราก็ไม่รู้หรอกครับว่าเขาคิดอะไรยังไง
คนเราเทียบกันไม่ได้ ค่าของคนไม่ได้อยู่ที่ผลงานของงานอย่างเดียว ความรักความเอาใจใส่อะไรนี่ก็วัดไม่ได้
Heisenberg ยังบอกว่ามีความไม่แน่นอนในการวัดเลย (ไม่ต้องติงครับ ผมรู้ว่ามันคนอะไรเรื่องกัน ใส่เข้ามาให้ดูเนิร์ดเฉยๆน่ะ)
ควรจะรู้จักทำใจให้เป็นกลาง ปล่อยวาง ไม่ยึดติด ไม่ตั้งความหวังอะไรไว้สูง อย่ามองอะไรด้านเดียว และอย่าคิดว่าเรามองกันได้แค่ n-ด้าน

อ้อ เพลงที่ทำให้ผมนึกถึงละครเรื่องนี้คือเพลงนี้ครับ ... ไม่เกี่ยวกับเรื่องที่เล่าเรื่องเท่าไหร่ ฮ่าๆ มันเกี่ยวกันอ้อมๆน่ะ

จะอยู่แห่งไหนจงอย่าได้ไหวหวั่น จะทำสิ่งใดขอให้ใจมั่นคง
จะไกลเพียงไหนขอให้นึกไว้ว่า มีคนคิดถึงและเป็นห่วง
ยามใดเธอเหงาและอยากมีคนเข้าใจ ยามใดเธอเศร้าเฉาใจไม่สร่าง
จะอย่างไรเพียงจดจำไว้ว่า มีคนคิดถึงและเป็นห่วง
ฉันนั้นไม่อาจจะปลอบใจชิดใกล้ ฉันนั้นไม่อาจอยู่เคียงกาย
แต่โปรดเข้าใจว่าลึกลึกอยู่ข้างใน มีคนคิดถึงและเป็นห่วง
...

โห วันนี้เขียนเรื่องเน้นมาทางนี้เป็นพิเศษเลยนะเนี่ย ไหนๆก็ไหนๆละ ใส่เพิ่มอีกเพลงละกันนะ
ไม่รู้ว่าเจ้าตัวจะอ่านหรือเปล่าหรอก

ก็เป็นแค่เพื่อนคนหนึ่ง เป็นแค่คนหนึ่ง ไม่ได้คบลึกซึ้งกันมากมาย
ได้เจอสักพักก็จาก ไม่เคยได้เจอ เกือบจะลืมชื่อเธอด้วยซ้ำไป
แต่มันก็แสนจะแปลก มันคิดไม่ออก ว่าบางครั้งนึกถึงเธอได้ไง
จดจำได้เหมือนพึ่งเกิด พึ่งเจอกันเมื่อวาน ก็ไม่รู้ว่าฉันเป็นอะไร
ยังคิดถึงเธอ ไม่มากไม่บ่อยแต่ไม่หาย เมื่อไหร่จะหายจะหมดก็ไม่รู้ แต่ฉันรู้ว่าฉันเป็นสุขใจ
แค่เพียงคิดถึงครั้งหนึ่ง ได้ยิ้มทีหนึ่ง ก็ไม่ถึงโหยหาให้วุ่นวาย
แค่คนขี้เหงาคนหนึ่ง ได้คิดถึงใครซักคน ให้พรุ่งนี้ได้พอมีแรง เดินต่อไป