มโหสถชาดก มหาบัณฑิตแห่งมิถิลานคร 5DVD /ละครพื้นบ้าน โดย มาฬิศร์ เชยอรุณ

~มโหสถชาดก~
มโหสถ(โต)
มโหสถ(เด็ก)พระ
เจ้าวิเทหราช แห่งมิถิลานคร
เศรษฐี สิริวัฒกะ(พ่อ) แห่งหมู่บ้านปาจีนยวมัชฌคาม
นางสุมนาเทวี(แม่)บัณฑิตทั้งสี่แห่งมิถิลานคร
เสนกะ
กามินท์
ในอดีตกาล พระโพธิสัตว์เสวยชาติเป็นมโหสถ
ทรงจุติลงมาในครรภ์ของนางสุมนาเทวีมาเป็นบทเสภาเลยทีเดียวว่า ครั้งนั้น
สัตตดุสิต(ไม่แน่ใจนะคะฟังไม่ถนัดโทษน๊า>o<) ผู้สถิตพิมานหรรษา
จึงถึงซึ่งกาลเวลา ลงมาจุติโดยพลันพรั่งพร้อมทั้งเหล่าเทพบุตร
เรวรุษตามมาจากสวรรค์นับได้ถึงหนึ่งพัน สร้างสรรค์ปัญญาบารมีพระเจ้าวิเทหราชทรงพระสุบินว่า
ที่มุมพระลานหลวงทั้ง ๔ มุม มีกองเพลิง ๔ กองประมาณเท่ากำแพงใหญ่ลุกโพลง
ในท่ามกลางกองเพลิงทั้ง ๔ นั้น
มีกองเพลิงเล็กกองหนึ่งขนาดประมาณเท่าหิ่งห้อย ลุกโพลงล่วงเลยกองเพลิงทั้ง ๔
ลุกสูงขึ้นไปจนจดประมาณอกนิฏฐพรหมโลก ส่องแสงสว่างไปทั่วจักรวาล
สิ่งที่ตกบนพื้นแม้มีขนาดเล็กเท่าเมล็ดพันธุ์ผักกาดก็สามารถมองเห็น
ทั้งเทวดา ทั้งมาร ทั้งพรหมมาบูชากองไฟนั้น ด้วยของหอมและดอกไม้เป็นต้น
มหาชนเที่ยวอยู่ในระหว่างเปลวเพลิง ก็มิได้ร้อนแม้สักว่าขุมขน(แคปมาแค่นี้นะคะแอบขี้เกียจนิดนุงอิอิ
ความจริงมีพวกเทวดานางฟ้ามาดูโปรยดอกไม้ มีน้องช้างมาหมอบกราบด้วย)รุ่ง
เช้าพระเจ้าวิเทหราชก็นำความฝันมาปรึกษาแก่ราชบัณฑิตทั้งสี่ท่านเสนกะ
ผู้เชี่ยวชาญเรื่องการทำนายทายทักก็กล่าวว่า
อันพระสุบินนั้นเป็นศุภมงคลที่ล้ำเลิศ
พระองค์จะทรงจำเริญด้วยศุภักดิ์สวัสดิ์พิพัฒน์มงคลยิ่งแล้วพระเจ้าค่าท่าน
กามินท์ก็เสริมอีกว่า คนอื่นจะเกิดเป็นบัณฑิตคนที่ห้า
เหนือกว่าข้าพระองค์ทั้ง4ซึ่งเป็นบัณฑิตทำให้หมดรัศมี
เพราะบัณฑิตทั้งสี่ก็เปรียบเสมอดวงไฟทั้ง4กอง
จะเกิดบัณฑิตคนที่ห้าเสมือนกองไฟท่ามกลางราช
บัณฑิตปุตกุสะ
ขยายความอีกว่าอันพระเพลิงนั้นย่อมจะรู้ทั่วไปว่าเป็นของร้อนสามารถแผดเผา
แม้กระทั่งผู้ให้กำเนิดเพลิงเองแต่พระเพลิงในพระสุบินนั้นปราศจากลักษณะที่
กล่าว แต่กลับให้ความสว่างไสวร่มเย็นเป็นสุขแก่ปวงชน
อุปมาเหมือนเป็นนิมิตหมายแห่งปรีชาญาณและจะยังประโยชน์ให้แก่ปวงชนทั่วไปพระ
เจ้าวิเทหราชได้สดับก็ยินดียิ่งจึงทรงถามต่อ..
แล้วบัดนี้บัณฑิตผู้นั้นอยู่แห่งใดท่านอาจารย์พอจะบอกเราได้หรือไม่กา
มินท์ จึงกราบทูลว่า
วันนี้อาจจะเป็นวันที่มหาบัณฑิตคนนั้นถือปฏิสนธิในครรภ์มารดาหรือไม่ก็อาจจะ
คลอดจากครรภ์มารดาแล้วก็ได้พระเจ้าค่ามาที่บ้านเศรษฐีสิริวัฒกะเศรษฐีตื่นเต้นถามว่า
ลูกเป็นหญิงหรือชายเมื่อรู้ว่าเป็นลูกชายก็ดีใจใหญ่
แม่เมตตาก็เล่าว่าเด็กคนนี้คลอดง่ายเหมือนไหลอกมาจากท่อน้ำ
โบราณว่าเด็กคลอดแบบนี้จะ บุญหนักศักดิ์ใหญ่โตขึ้นเป็นเจ้าคนนายคนขณะ
นั้นอับดุลก็วิ่งโวยวายขึ้นมาว่าเกิดเรื่องใหญ่
เพราะมีเด็กที่คลอดในวันเดียวกันนี้ถึง1000คนในหมู่บ้านนี้สร้างความประหลาด
ใจให้กับ...เศรษฐีสิริวัฒกะยิ่งนัก









« แก้ไขครั้งสุดท้าย: เมษายน 09, 2010, 11:44:03 AM โดย HpJ
»


แจ้ง
ลบกระทู้นี้หรือติดต่อผู้ดูแล

บันทึกการเข้า

















HpJ

Global Moderator
Hero Member


การ์ม่า: -1
ออฟไลน์
กระทู้: 1,274


With all my heart..and Ill be there for you..TVXQ












Re:
เล่าเรื่อง ~มโหสถชาดก~

« ตอบ #4 เมื่อ: เมษายน 06, 2010,
09:28:26 PM »




องค์ท้าวศักกะอธิราชประทับอาสน์เลเล็งเห็นผลองค์
พระโพธิสัตว์บัดดลแล้วเดินสายศลกลในใคร่ประกาศศักดาอานุภาพ
ให้ทราบทั่วไปไกลใกล้ แห่งองค์มโหสถทรงชัย ปรากฏสืบในโลกกาองค์ท้าวศัก
กะอธิราชเอามโหสถ(ยา)ใส่มือเด็กน้อยไว้ก่อนไปไม่วายแอบหยอกแม่นมให้กลัวเล่น
อีกตะหาก(แต่กันย์ไม่ได้ตัดแปะมาด้วย อิอิ)ทายซิว่าเด็กน้อยคนนี้คล้าย
ใครน๊า คุ้นๆ 55+แม่
หมอจึงออกมาถามว่านายท่านจะไปเยี่ยมนายหญิงกับลูกมั้ย
แต่เศรษฐีก็ว่าเอาไว้ก่อนไม่อยากรบกวนเวลาพักผ่อน
แต่ทันใดนั้นโรคปวดหัวเรื้อรังของสิริวัฒกะก็กำเริบขึ้นอีกครั้งขณะนั้น
เองนางสุมนาเทวีที่หลับอยู่ในห้องก็ได้ยินเสียงเด็กเรียก ท่านแม่ๆ
นางจึงตื่นขึ้นมาดู ก็พบกับยาในมือลูกน้อยจึงเรียกแม่หมอ
แต่ก็ได้ยินเสียงเด็กเรียกท่านแม่อีกครั้งก็แปลกใจ จึงตั้งใจฟัง
เสียงเด็กน้อยบอกให้นางให้โอสถแท่งนั้นรักษาอาการของท่านพ่อและคนอื่นๆเถิดนางสุมนาเทวีจึงเอายามโหสถไปรักษาสามีจนหายขาดจาก
อาการปวดหัวเรื้อรังมา7ปี
เศรษฐีบอกว่าจะใช้โอสถแท่งนี้รักษาบุคคลทั่วไปตามประสงค์ของบุตรเรานาง
ถามเรื่องตั้งชื่อบุตร สิริวัฒกะว่า
บุตรของเรากำเนิดขึ้นมาถือแท่งโอสถมาด้วย จึงให้นามว่า "กุมารมโหสถ"องค์กษัตริย์ได้เรียกบัณฑิตทั้ง4มาเรื่องที่พวกเขา
ได้ทำนายศุภนิมิตของพระองค์ไว้มาจนบัดนี้ได้7ปีแล้ว จึงว่า
มหาบัณฑิตคนที่5ของข้าคงจะเติบโตพอที่จะฉายแววอันใดมาได้บ้างแล้วกระมังพระองค์
บอกว่าจะส่งราชบุรุษออกไปสืบดู พวกท่านจะว่าอย่างไร
ราชบัณฑิตทั้งสี่มองหน้ากันเลิ่กลั่ก แล้วก็จำใจบอกว่าเป็นดำริอันชอบแล้วพระองค์
จึงสั่งให้ราชบุรุษไปสืบหาราชบัณฑิตคนที่ห้าแล้วกลับมารายงานให้พระองค์ทราบ
โดยเร็วที่สุดท่ามกลางความหวาดระแวงของบัณฑิตทั้ง4ว่าเด็ก7ขวบจะมีหน้ามีตา
เหนือกว่าพวกตน