มหา'ลัย เหมืองแร่ (อยากให้ดูมากๆๆค่ะ)

เรื่องราวชีวิตของ อาจินต์ ปัญจพรรค์ นิสิตวิศวะ ปีสองที่ถูกรีไทร์ ไปเรียนรู้ชีวิตบทใหม่ ในเหมืองแร่...ที่พังงา...น่าจะเป็นตำราชีวิตเล่มสำคัญ ของนิสิตนักศึกษาทั่วไป นิสิตจุฬาฯยิ่งไม่น่าพลาด

ไม่กี่วันมานี่...นิสิตจุฬา บัญชี ปี 3 เสียใจแฟนตัดไมตรี แพทย์ ปี 5 สอบวิชาสำคัญไม่ผ่าน...กระโดดตึกฆ่าตัวตาย...ไปแล้วสองคน

สำหรับวัยรุ่น อารมณ์รัก ความคาดหวัง...ตรงหน้า เป็นสิ่งเดียวยิ่งใหญ่ ไม่มีอะไรทดแทนได้

ไม่ซ้ำเติมกันล่ะ มหาวิทยาลัย...นอกจากให้ความรู้ สั่งสมชัยชนะจากเป้าหมาย...ในสาขาวิชาที่เรียน ไม่ค่อยสนใจ ให้ความรู้ ในการบริหารความคาดหวัง ที่อาจเรียกว่าวุฒิภาวะทางอารมณ์

ที่พลาดพลั้งล้มตาย ล้วนแต่เกิดจากสั่งสมความคาดหวัง เมื่อพลิกผันก็ปรับอารมณ์รับไม่ไหว

มหาลัย เหมืองแร่ สอนให้รู้ว่า...วันที่จุฬาฯเสียวิศวกร คนหนึ่ง ก็เป็นวันที่จุฬาได้นักเขียนผู้ยิ่งใหญ่ ขึ้นมาแทนคนหนึ่ง

เด็กนักเรียนคนหนึ่ง...สอบได้ที่หนึ่งคะแนนเฉลี่ย เกิน 90% ตั้งแต่อนุบาลจนจบชั้นประถม เดินตัวสั่น เข้าสอบแข่งขันเข้าโรงเรียนมัธยมมีชื่อ

เด็กเก่งจากโรงเรียนประถมเหมือนรถ วิ่งเร็วกว่าใครในซอย ออกถนนใหญ่ ก็ต้องสอนให้เตรียมตัวเตรียมใจ...เจอรถที่เร็วและแรงกว่า

สอบเข้ามัธยมได้ ผลการเรียนเคยได้แต่เกรด 4 วันที่ได้ผลการเรียนเกรด 3 วิชาแรก คือวันแห่งความโศกเศร้าเสียใจ กินไม่ได้นอนไม่หลับ

พ่อแม่บางคนไม่รู้เท่าทัน อาจดุด่า บางคนทำท่าเสียใจ แต่พ่อแม่ ที่ฉลาด...จะพลิกสถานการณ์ เป็นเรื่องขำขัน...ได้เรียนรู้การแพ้...(เพื่อน) เสียบ้าง ไม่ว่าการเรียนหรือชีวิตในวันหน้า

เธอจะเข้มแข็งมั่นคงยิ่งขึ้น

เข้ามหาวิทยาลัย...ได้ตามคณะและสถาบันที่หวัง เริ่มเรียนด้วยความโลดลำพอง อาจารย์ก็ปูพื้นฐาน...บันไดขั้นใหม่...ผู้ปกครองและเด็กต้องรู้ร่วมกัน วิชานี้ทุกปีจะมี เด็กสอบตก 35-40%

สอบตก 40% เด็กทั่วไปเป็นเรื่องธรรมดา แต่ถ้าเป็นเด็กจากโรงเรียนเกรด 1 อย่างเตรียมอุดม สวนกุหลาบ สตรีวิทย์ ฯลฯ เป็นเรื่องปวดร้าวเกินทำใจรับได้

แต่เมื่อรู้ตัวล่วงหน้า...สอบไม่ได้ ความเสียใจ แม้จะมี แต่ก็ไม่มาก อยู่ในระดับพอรับไหว

เขียนถึงตรงนี้ คุณดนัย จันทร์เจ้าฉาย ส่งหนังสือแปลชื่อ หากใจเรา บางเบาดังขนนก มาถึงมือ คุณจะทำอย่างไร ให้ประคองสติอยู่ได้ หากคุณได้รับโทรศัพท์ว่า คนที่รักเสียชีวิตแล้ว...

หนังสือเล่มนี้ คือยารักษาใจ ขนานสำคัญ ผมก็อยากให้คนอื่นไปหาอ่านบ้าง

วิชา...รักษาจิตใจ...เมื่อเกิดความทุกข์บีบคั้น...พระพุทธเจ้าสอนไว้เป็นวิชาแรก วิชาบังคับ...ที่จริง ควรเป็นวิชาที่พระท่านต้องสอน แต่เอาเข้าจริง ก็พึ่งพระไม่ค่อยได้

พระตั้งใจเรียนปริยัติธรรม ไม่เข้าใจในเนื้อหาธรรม ฆ่าตัวตายไปเสียเอง เมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา

ระยะนี้ อารมณ์ทางการเมือง...ทั้งอารมณ์ที่น่ายินดี และไม่น่ายินดี เหมือนมรสุมใหญ่ ปะทะกันรุนแรงเหลือเกินครับ

เรียนรู้ ฝึกใจเราให้บางเบาดังขนนก ผมหวังว่าแม้ในสงคราม เราก็สงบและมีความสุขได้ ไม่พลุ่งพล่านไปกับเขาด้วย.